Η Ρίτα Αντωνοπούλου στη σημαντική και πολύπλευρη καλλιτεχνική διαδρομή της έχει ερμηνεύσει τους σπουδαιότερους στιχουργούς και ποιητές. Τον Νίκο Καββαδία, τον Μάνο Ελευθερίου, τον Ιάκωβο Καμπανέλλη, τον Οδυσσέα Ιωάννου.
Στο νέο της τραγούδι «Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι» σε μουσική του Σταύρου Σιόλα, επιχειρεί για πρώτη φορά να γράψει στίχους και το αποτέλεσμα μας ξαφνιάζει με την ιδιαιτερότητα του.
Ένα ιδιαίτερο πάντρεμα της μουσικής του Σταύρου Σιόλα με τον λόγο και τη φωνή της Ρίτας Αντωνοπούλου, που προλογίζει το επόμενο ολοκληρωμένο album της ερμηνεύτριας, σε μουσική του Σταύρου Σιόλα και στίχους αρκετών σημαντικών δημιουργών που θα έρθει μέσα στη χρονιά.
Προς το παρόν οι δυο τους θα συναντηθούν τις Παρασκευές του Μαρτίου σε εμφανίσεις στο Σταυρό του Νότου. Εκεί συναντήσαμε τη ταλαντούχα δημιουργό και μας μίλησε για τα καλλιτεχνικά της όνειρα.
Πρώτη φορά στιχουργός, στο νέο σας τραγούδι «Ρώτησαν κάποτε ένα αστέρι» που μόλις κυκλοφόρησε σε μουσική του Σταύρου Σιόλα. Είναι ένας θαυμαστός νέος κόσμος για εσάς η στιχουργική;
«Δεν ξέρω πώς θα συνεχιστεί αυτό το ταξίδι για να είμαι ειλικρινής. Προέκυψε από ανάγκη γιατί ένιωσα ότι ήθελα να πω κάτι συγκεκριμένο, να μιλήσω δηλαδή για τον τρόπο που βλέπω τον κόσμο. Δεν είναι μια πρωτογενής ανάγκη και λειτουργία μου η στιχουργική αλλά σας ομολογώ ότι το έχω ευχαριστηθεί με πρωτόγνωρο τρόπο το ότι το έκανα τελικά κι ότι τραγουδάω ένα τραγούδι σε δικούς μου στίχους.»
Στα τραγούδια σας, και στο συγκεκριμένο που μόλις κυκλοφόρησει, υπάρχει μια έντονη αναφορά στη φύση και στην παράδοση. Τι βρίσκετε εκεί;
«Την ενότητα. Αυτό ήθελα να τονίσω και για αυτό τα συνδέω όλα στο τέλος με τον άνθρωπο. Είμαστε όλοι ένα, φτιαγμένοι από το ίδιο υλικό με τα αστέρια, τα ποτάμια και τα βουνά, όλα και όλοι ένα. Αυτό είναι το μήνυμα.
Η φύση δεν έχει να κάνει μόνο με την παράδοση, απλά εμείς έχουμε αποτραβηχτεί και την έχουμε παραμελήσει και ξεχνάμε ότι είναι το βασικό μας σπίτι κι ο λόγος που υπάρχουμε ως είδος πάνω στον πλανήτη. Στη φύση είναι η πραγματική μας φύση.»
Έχετε τραγουδήσει σπουδαίους συνθέτες και στιχουργούς- ποιητές. Φοβηθήκατε την κρίση τους ή την σύγκριση μαζί τους με το στιχουργικό σας βήμα;
«Πολλά χρόνια τώρα ήταν η βασική μου σκέψη με τη λογική ότι στα αλήθεια όταν συνεργάζεσαι με τόσο σπουδαίους ανθρώπους στον τομέα τους. Ε λες δεν υπάρχει λόγος να μπεις και εσύ στη διαδικασία, αφού αυτοί το κάνουν καλύτερα.
Όμως κάποιες φορές έρχεται κάτι πηγαίο που θέλει να εκφραστεί κι αποφάσισα απλά να με αφήσω ελεύθερη να εκφραστώ και με αυτόν τον τρόπο χωρίς να το αναλύσω πολύ το μετά.»
Με τον Σταύρο Σιόλα εμφανίζεστε μαζί αυτό τον καιρό στο Σταυρό του Νότου ενώ ακολουθεί και ένας ολοκληρωμένος δίσκος. Τι γνωρίζατε για τον Σταύρο και τι ανακαλύψατε τώρα που η συνεργασία σας έχει επεκταθεί;
«Με τον Σταύρο γνωριζόμαστε χρόνια, έχουμε άλλα δύο τραγούδια στο ενεργητικό μας και κάθε φορά που βρισκόμαστε είτε στο στούντιο είτε επί σκηνής νιώθαμε κι οι δύο κάτι πολύ όμορφο και οικείο.
Κάτι μας ενώνει. Κι αυτός ήταν κι ο λόγος που του πρότεινα και τη δισκογραφική δουλειά να την κάνουμε παρέα αλλά και τις εμφανίσεις στον Σταυρό του Νότου. Όποτε έχω τέτοια έμπνευση σπάνια κάνω λάθος και κρίνοντας από το αποτέλεσμα των τραγουδιών που έχουν ήδη γραφτεί και από την πρώτη μας κοινή εμφάνιση, είχα απόλυτο δίκιο.
Το γλυκό πέτυχε απολύτως.»
Πείτε μας τρία τραγούδια που θεωρείτε ότι έχετε πετύχει τις σπουδαιότερες ερμηνείες σας
«Ειλικρινά δεν ξέρω να σας πω. Συνήθως οι καλύτερες ερμηνείες μου γίνονται ζωντανά κι όχι στο στούντιο. Το στούντιο κάπως με περιορίζει και δε μπορώ να αφεθώ όπως θέλω. Θεωρώ ότι ο «Μικρόκοσμος» και «Οι 7 νάνοι» στις διασκευές που κάνουμε με τους Ρεβάνς είναι σταθμοί στην πορεία μου, αλλά και το «Θα μεγαλώνω» με τον Θοδωρή Οικονόμου στο πιάνο.»
Συντελεστές:
Κώστας Παρίσσης: Κιθάρες, μπάσο
Γιώργος Μακρής: Γκάιντα, φλογέρες
Βαγγέλης Καρίπης: Κρουστά
