Σήμερα, ο Μαραθώνιος της Νέας Υόρκης είναι ένας από τους πιο συμπεριληπτικούς αγώνες στον κόσμο, και συχνά αποκαλείται ο πιο ποικιλόμορφος μαραθώνιος του κόσμου.
Για παράδειγμα, το 2021 ο αγώνας έγινε πρωτοσέλιδο επειδή συμπεριέλαβε μη δυαδικούς δρομείς, από τους πρώτους που το έκαναν, και το 2022 ο αγώνας υποστήριξε περισσότερο τις μητέρες που θηλάζουν, δημιουργώντας σταθμούς θηλασμού κατά μήκος της διαδρομής.
Η ίδια η διαδρομή του μαραθωνίου αναδεικνύει επίσης την ποικιλομορφία του Μεγάλου Μήλου, περνώντας και από τις πέντε συνοικίες και αναδεικνύοντας πολλές από τις εθνότητες, των οποίων η Νέα Υόρκη είναι σπίτι τους.
Photo: YouTube
«Τρέχοντας για τα πολιτικά δικαιώματα»
Η πρόσφατη έκθεση της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης με τίτλο «Τρέχοντας για τα πολιτικά δικαιώματα» επικεντρώθηκε σε δύο αξιόλογους μαύρους άνδρες που βοήθησαν να γίνει ο μαραθώνιος το ποικιλόμορφο θαύμα που είναι σήμερα.
Η έκθεση έκανε ένα σημαντικό αφιέρωμα στον Joseph Yancy, ο οποίος ίδρυσε το New York Pioneers Club το 1936, έναν οργανισμό αναπόσπαστο μέρος της εκλαΐκευσης του τρεξίματος στη Νέα Υόρκη και της καταπολέμησης του διαχωρισμού, και στον προστατευόμενό του Ted Corbitt, τον πρώτο μαύρο που αγωνίστηκε στο αγώνισμα του μαραθωνίου των Ολυμπιακών Αγώνων και σημαντικό παράγοντα του Μαραθωνίου της Νέας Υόρκης.
«Πρόκειται για ανθρώπους, πρόκειται για αφοσίωση», δήλωσε η Marilyn Satin Kushner της Ιστορικής Εταιρείας της Νέας Υόρκης, συν-επιμελήτρια της έκθεσης μαζί με την Allison Robinson. «Αυτό έχει να κάνει με το να κάνεις καλά πράγματα. Αυτό έχει να κάνει με τη συνεργασία, και όταν βλέπεις όλους να τρέχουν στον Μαραθώνιο της Νέας Υόρκης, είναι τόσο συμπεριληπτικό για όλους. Γι’ αυτό είναι μια σπουδαία ιστορία».
Η έκθεση έκανε ένα σημαντικό αφιέρωμα στον Joseph Yancy, ο οποίος ίδρυσε το New York Pioneers Club το 1936, έναν οργανισμό αναπόσπαστο μέρος της εκλαΐκευσης του τρεξίματος στη Νέα Υόρκη και της καταπολέμησης του διαχωρισμού, και στον προστατευόμενό του Ted Corbitt
Δείτε το σχετικό βίντεο
Η οργάνωση των Road Runners Club
Παρόλο που ο μαραθώνιος ξεκίνησε επίσημα μόλις το 1970, η προετοιμασία του κράτησε πολύ καιρό. Είχε προηγηθεί από αγώνες όπως ο Μαραθώνιος του Πορτ Τσέστερ, ο Μαραθώνιος του Λονγκ Μπιτς και ο Μαραθώνιος του Τσέρι Τρι, ενώ ο ίδιος ο μαραθώνιος ιδρύθηκε τελικά από τους New York Road Runners, μια οργάνωση που χρονολογείται από το 1958, όταν ήταν γνωστή ως Road Runners Club.
Ο Corbitt ήταν ο πρώτος πρόεδρος της οργάνωσης και μέσω της θέσης του στην ομάδα προώθησε το τρέξιμο ως κάτι που θα έπρεπε να απευθύνεται σε όλο και πιο διαφορετικές ομάδες.
Ο Corbitt οδηγούσε με το παράδειγμα του. Ευρέως γνωστός ως «ο πατέρας του αμερικανικού τρεξίματος μεγάλων αποστάσεων», εργαζόταν ως φυσικοθεραπευτής και ήταν γνωστό ότι έτρεχε τακτικά 22 μίλια για να πάει στη δουλειά του και να επιστρέψει μέσα στην πόλη της Νέας Υόρκης. Ο Corbitt έσπασε τα εμπόδια αγωνιζόμενος στον ολυμπιακό μαραθώνιο το 1952 στο Ελσίνκι και ήταν ο πρώτος μαύρος που κέρδισε εθνικό πρωτάθλημα μαραθωνίου στις ΗΠΑ. «Πάντα, πάντα, πάντα έτρεχε», δήλωσε ο Kushner. «Έτρεξε σε περισσότερους από 1.000 μαραθώνιους. Πέθανε στα 80 του χρόνια και έτρεχε μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του ’80. Έγινε μέρος της ζωής του, όπως η αναπνοή».
Ο Corbitt έτρεξε τον τελευταίο του υπερμαραθώνιο στην ηλικία των 82
Ο Corbitt ήταν επίσης πρωτοπόρος στους υπερμαραθώνιους – τεχνικά οποιοσδήποτε αγώνας μεγαλύτερος από 26,2 μίλια, αλλά συνήθως περίπου 50-100 μίλια – τρέχοντας εκατοντάδες από αυτούς στη διάρκεια της ζωής του και αγωνιζόμενος τακτικά για 24 ώρες. Έθεσε πολλά ρεκόρ υπερμαραθωνίων – μερικά από τα οποία διατηρούνται μέχρι σήμερα – και καθ’ όλη τη δεκαετία του 1960 κατέλαβε τη δεύτερη θέση στον κόσμο ως υπερμαραθωνοδρόμος.
Ο Corbitt έτρεξε τον τελευταίο του υπερμαραθώνιο – ο οποίος κάλυπτε σχεδόν 70 μίλια – το 2003 στην εκπληκτική ηλικία των 82 ετών. «Είμαι σίγουρος ότι πολλά περνούσαν από το μυαλό του κατά τη διάρκεια των υπερμαραθωνίων», δήλωσε ο Kushner.
Έντονος διαχειριστής και επαληθευμένη δύναμη, ο Corbitt βοήθησε να πρωτοπορήσει το άθλημα του τρεξίματος στις Ηνωμένες Πολιτείες, κάνοντας τους υπερμαραθώνιους αυτό που είναι σήμερα. «Συμμετείχε πολύ στις απαρχές του υπερμαραθωνίου», δήλωσε ο Kushner. «Δεν μπορώ να φανταστώ την αφοσίωση που απαιτεί ένας υπερμαραθώνιος. Ο Corbitt έγινε η φιγούρα που θαυμάζαμε όσον αφορά το πραγματικό τρέξιμο».
«Δίδασκε τους μαθητές του όχι μόνο να γίνουν σπουδαίοι δρομείς αλλά και να γίνουν καλοί άνθρωποι»
Photo: YouTube
Ο μέντορας του Corbitt, ο Joseph Yancey, ήταν μια εξίσου εντυπωσιακή παρουσία
Έφεδρος στο ευρέως διάσημο αφροαμερικανικό 369ο σύνταγμα πεζικού, που είχε το χαϊδευτικό παρατσούκλι Harlem Hellfighters, ο Yancey έμεινε στην ιστορία ως ένας άνθρωπος εξίσου συντονισμένος με τον αθλητισμό και τη σωστή ζωή. «Δίδασκε τους μαθητές του όχι μόνο να γίνουν σπουδαίοι δρομείς αλλά και να γίνουν καλοί άνθρωποι», δήλωσε ο Kushner.
Το 1936, ο Yancy ίδρυσε μια ολοκληρωμένη ομάδα στίβου, γνωστή ως New York Pioneers Track and Field Club, στην οποία θα προπονούσε πολλούς Ολυμπιακούς αθλητές, μεταξύ των οποίων και τον Corbitt.
Σύμφωνα με τον Kushner, η ιδέα για τον σύλλογο του ήρθε στον απόηχο της καταστροφικής εξέγερσης του Χάρλεμ το 1935. «Ήταν το 1935, ακριβώς στη μέση της ύφεσης», είπε. «Υπήρχε πολύ άγχος και απελπισία παντού εκείνη την εποχή. Μετά τις ταραχές, του ήρθε η ιδέα να ιδρύσει έναν σύλλογο τρεξίματος, επειδή κανένα από τα νεαρά μαύρα αγόρια δεν μπορούσε να μπει στους καθιερωμένους αθλητικούς συλλόγους της Νέας Υόρκης».
Ως δύναμη ενσωμάτωσης, ο Yancy καλωσόρισε στο σύλλογό του Εβραίους αθλητές, πολλοί από τους οποίους, όπως και οι μαύροι αθλητές, υφίσταντο διακρίσεις από άλλες αθλητικές οργανώσεις της Νέας Υόρκης.
Ted Corbitt – Ο πατέρας των μεγάλων αποστάσεων
«Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα όταν τρέχεις γιατί είσαι μόνος σου και με τις σκέψεις σου»
Η έκθεση «Τρέχοντας για τα πολιτικά δικαιώματα» ήταν εξίσου εμπνευσμένη και ιστορική. Πολλά από τα αντικείμενα που εκτέθηκαν προκάλεσαν έντονα συναισθήματα, όπως μια επιστολή που του έγραψε ένας από τους δρομείς του Yancy, μοιραζόμενος τις εμπειρίες του ως μαύρος που φοιτούσε για πρώτη φορά στο κολέγιο.
«Αυτή ήταν η στιγμή που όλα ήρθαν μαζί, η κατάλληλη στιγμή για να αφηγηθώ αυτή την ιστορία», είπε. «Πολλά από τα υλικά για αυτή την παράσταση προήλθαν από τον γιο του Ted Corbitt, τον Gary. Είναι μια ιστορία πολιτικών δικαιωμάτων, μια ιστορία ιστορίας και μια ιστορία της Νέας Υόρκης».
Επρόκειτο επίσης για μια θαυμάσια έκθεση για όσους γνωρίζουν τις απολαύσεις ενός καλού τρεξίματος. Η ίδια η Kushner μοιράστηκε ότι, αν και δεν τρέχει πια, δεν της είναι άγνωστη η δρομική έξαψη. «Συνήθιζα να σηκώνομαι στις 5.30 το πρωί και να τρέχω πριν πάω στη δουλειά», είπε. «Είναι ένα υπέροχο συναίσθημα όταν τρέχεις γιατί είσαι μόνος σου και με τις σκέψεις σου. Ήταν πάντα μια πολύ ιδιαίτερη στιγμή για μένα».
«Είναι πραγματικά σημαντικό να πετύχεις τον στόχο σου»
Τελικά, αυτό που θέλησε να φωτίσει η έκθεση είναι το πώς ο αθλητισμός και οι αγώνες μπορούν να αποτελέσουν εξαιρετικά ισχυρές δυνάμεις για να φέρουν τους ανθρώπους κοντά, να σχηματίσουν κοινότητες και να προωθήσουν βαθύτερα ζητήματα ηθικής, αξιών και δεοντολογίας.
Έδειξε πώς λίγα, αφοσιωμένα άτομα μπορούν να αποτελέσουν τεράστιες δυνάμεις για θετική αλλαγή. Αυτό είναι ένα από τα πράγματα που έμαθε η ίδια η Kushner κατά την επιμέλεια της έκθεσης. «Νομίζω ότι φέτος θα δω τον μαραθώνιο με διαφορετικό τρόπο», δήλωσε. «Μου έδωσε μια βαθύτερη κατανόηση των μαραθωνίων και του γιατί οι άνθρωποι τους τρέχουν. Απλώς δεν μπορώ να βγάλω από το μυαλό μου αυτό που είπε ένα μέλος των Road Runners, ότι το τελευταίο άτομο που περνάει αυτή τη γραμμή είναι εξίσου σημαντικό με το πρώτο. Είναι πραγματικά σημαντικό να πετύχεις τον στόχο σου».
*Με στοιχεία από theguardian.com
