Αυτό που κατάφερε η Björk με το «It’s Oh So Quiet» άλλαξε τη μουσική για πάντα.
«Δεν μπορείς να κατηγορήσεις τον υπολογιστή. Αν δεν υπάρχει ψυχή στη μουσική, είναι επειδή κανείς δεν την έβαλε εκεί». Αυτά ήταν τα λόγια με τα οποία η Björk υπερασπίστηκε την ηλεκτρονική μουσική και χλεύασε όσους της ασκούσαν κριτική.
Αυτή η φράση συνοψίζει τη στάση της απέναντι στη μουσική γενικότερα, όχι μόνο την ηλεκτρονική, αλλά και τους πειραματικούς τρόπους δημιουργίας μουσικής. Δεν την απασχολούσαν τα εργαλεία που χρησιμοποιούσε, αρκεί η μουσική που παρήγαγε να ήταν γεμάτη ψυχή.
Το πρώτο άλμπουμ της Björk, με τον εύστοχο τίτλο «Debut» (1993), ήταν μία καλή επιλογή τραγουδιών, αλλά η τραγουδίστρια περιορίστηκε από τις συμβατικές νόρμες της pop μουσικής.
Όταν κυκλοφόρησε το δεύτερο άλμπουμ της, «Post» (1995), το κοινό είδε την Björk σε όλο της μεγαλείο. Ήταν ξεκάθαρο ότι δεν την ένοιαζε από ποια είδη θα αντλούσε έμπνευση για τη μουσική της, αρκεί αυτά τα είδη να ακούγονταν ωραία και να μπορούσε να τους εμφυσήσει τη δική της ψυχή.
Η Björk χρησιμοποίησε μία πληθώρα ετερόκλητων ειδών στη δημιουργία αυτού του άλμπουμ, όπως ηλεκτρονική μουσική, jazz, acid jazz, hyperpop, ακόμα και στοιχεία από μιούζικαλ.
Το αποτέλεσμα ήταν ένας δίσκος που φαινόταν ακατάστατος στην περιγραφή αλλά συνεκτικός και καλοφτιαγμένος στον ήχο του. Ήταν κάτι που δεν είχαν ακούσει ξανά οι λάτρεις της ποπ μουσικής και δεν μπορούσαν να χορτάσουν.
Δεν υπήρχε καμία συνέπεια στον δίσκο. Το μόνο συνεπές στοιχείο ήταν η ίδια η Björk, και αυτό ήταν κάτι που γοήτευε τον κόσμο. Το «Post» είχε ένα πραγματικό στοιχείο απρόβλεπτου, που μαγνήτισε όποιον τον άκουσε.
Το πιο επιτυχημένο single του δίσκου ήταν το «It’s Oh So Quiet», ένα τραγούδι που θύμιζε την εποχή των Rat Pack χάρη στα στοιχεία big band που είχε επιλέξει.
Το «It’s Oh So Quiet» ήταν θεατρικό, με την Björk να ερμηνεύει ένα τραγούδι με αφηγηματικό ύφος που θύμιζε σχεδόν αυτά που θα έβλεπε κανείς στη σκηνή ενός μιούζικαλ.
Υπήρχε μία αληθινή αίσθηση αφήγησης σε όλο το τραγούδι, και όταν το συγκρίνει κανείς με τα άλλα τραγούδια του δίσκου, ξεχώριζε ακόμα περισσότερο, αφού ήταν ένα από τα λίγα singles με στοιχεία jazz.
Η δημοτικότητα του «It’s Oh So Quiet» δεν αποτελεί έκπληξη από μουσική άποψη, καθώς είναι ένα εξαιρετικό τραγούδι
Ωστόσο, προκαλεί έκπληξη από μία πιο συμβατική οπτική γωνία, δεδομένου του πόσο πρωτοποριακό ήταν και πόσο μακριά ήταν από αυτό που είχε συνηθίσει ο κόσμος στην pop μουσική.
Αυτό που κατάφερε η Björk με αυτό το τραγούδι μπορεί να άλλαξε τη μουσική για πάντα, καθώς σήμερα πολλοί δημοφιλείς καλλιτέχνες απολαμβάνουν να αγκαλιάζουν τη μουσική που δεν χωράει σε καλούπια, κάτι που πιθανότατα δεν θα το έκαναν αν δεν υπήρχε η Ισλανδή τραγουδίστρια.
Σήμερα, είμαστε πρόθυμοι να εξερευνήσουμε διαφορετικά είδη στη μουσική που ακούμε και να το απολαμβάνουμε όταν οι καλλιτέχνες προσπαθούν να αντλήσουν έμπνευση από διάφορους ήχους. Ωστόσο, πιθανότατα δεν θα είχαμε αυτή τη διάθεση αν δεν υπήρχε η Björk.
Η Björk πήρε την ιδέα ενός άλμπουμ με πολλά είδη και την έκανε πραγματικότητα, δείχνοντας στο κοινό πώς μπορεί να ακούγεται η απεριόριστη δημιουργικότητα και αφήνοντάς το να λαχταρά για περισσότερα. Ξεκίνησε απαλά, αλλά η μουσική βιομηχανία έκτοτε είναι πολύ θορυβώδης με διαφορετικά στυλ και ήχους.
