Τα όσα είπε ο Σπύρος Παπαδόπουλος σε πρόσφατη συνέντευξή του σε εβδομαδιαίο περιοδικό σίγουρα θα συζητηθούν.
Ο αγαπημένος ηθοποιός μίλησε για όλους και για όλα με αφοπλιστική ειλικρίνεια.
- Στις 7 Δεκεμβρίου, στο θέατρο Κάππα, ανεβάζετε για δεύτερη χρονιά, την παράσταση «Sexy Laundry», στην οποία παίζετε μαζί με Ρένια Λουιζίδου.
Είναι ένα εξαιρετικό έργο και αφορά όλες τις πληθυσμιακές ομάδες του πλανήτη. Εννοώ οποιονδήποτε άνθρωπο έχει κάνει σχέση, όχι εφήμερη. Το έχει γράψει μια Καναδή συγγραφέας, η οποία έχει πιάσει το τι επισωρεύει περνώντας ο χρόνος πάνω σε ένα ζευγάρι. Το πώς παγιδευόμαστε στο χρόνο και όλο αλλάζουμε.
Πώς λέμε «Σε βλέπω κάθε μέρα και δεν καταλαβαίνω τι άλλαξες;». Αυτό. Και ξαφνικά αρχίζουν να ενοχλούν στον άλλο πράγματα που τα έβρισκες χαριτωμένα. Δεν φταίει ο άλλος, αλλά ούτε κι εσύ φταις τελικά. Έτσι γίνεται. Το έργο έχει πολύ γέλιο, αλλά έχει και το κλάμα…
- Παγιδευόμαστε τελικά στο χρόνο;
Βεβαίως. Ειδικά μετά από αυτό το έργο, επειδή το μελέτησα πολύ, για να το σκηνοθετήσω, το πιστεύω. Σαν κάποιος να κοιτάζει από μακριά και να κοροϊδεύει: «Α, εσείς οι δύο ερωτευτήκατε».
- Η αρχή μιας σχέσης έχει ενθουσιασμό. Το τέλος έχει πόνο ή και λύτρωση;
Η δική μου ματιά λέει ότι έχει και λύτρωση. Απλώς υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να μείνουν μόνοι τους. Εγώ τυχαίνει να μην είμαι από αυτούς. Αν κάποιος δεν μπορεί να μείνει μόνος του, το σέβομαι. Για αυτόν είναι οδυνηρό. Αν όμως μπορείς να μείνει μόνος, έχει και λύτρωση.
Συνηθίζω να λέω ότι όσο ωραίο και φυσιολογικό είναι δυο άνθρωποι να έρχονται κοντά και να χάνεται ο ένας στα μάτια και το κορμί του άλλου, το ίδιο φυσιολογικό είναι αυτό να πάψει να υπάρχει. Κανείς δεν κατέχει κανέναν. Μπορεί να μην είναι ευχάριστο, αλλά όταν κάτι έχει τελειώσει και έχει κορεστεί, είναι σαν να πενθείς κάποιον και να του κάνεις κάθε μέρα μνημόσυνο, είπε ο Σπύρος Παπαδόπουλος στο 7 Μέρες TV.
:
πηγή: www.gossip-tv.gr
