Το 1983, οι γίγαντες της μουσικής βιομηχανίας ζήτησαν από τους Socrates να μετακομίσουν στην Αμερική. Εκείνοι βρωντοφώναξαν όχι. Έχοντας επιλέξει να διανύσουν μια πορεία με αγγλικό στίχο, παρέμειναν στην Ελλάδα, ως τα ατίθασα και λαϊκά παιδιά του Τζίμι Χέντριξ από τον Πειραιά.
«Γούσταρα τον κόσμο. Ήταν η πρώτη μεγάλη συναυλία. Και ξαφνικά έτσι όπως παίζει ο Γιάννης κιθάρα, γυρίζω με το μπάσο και του κοπανάω την κιθάρα και κάνουμε ξιφομαχία»
Η απόρριψη του ελληνικού στίχου και η υιοθέτηση του αγγλικού, μια ρισκαδόρικη για την εποχή επιλογή, συνιστούσε μια προσέγγιση, σαφώς πρωτοποριακή. «Βλέπαμε τη φωνή του τραγουδιστή σαν ήχο μέσα στο συγκρότημα, σαν κάποιο μουσικό όργανο. Οπότε λέω, δεν ταιριάζει η ελληνική γλώσσα, πολλά φωνήεντα, δεν έχει τον ρυθμό που θέλουμε. Μια όπερα πρέπει να την ακούς στα ιταλικά», είχε πει περί στίχου, ο Αντώνης Τουρκογιώργης.
Όλα ξεκίνησαν από το «ζημιάρικο» Purple Haze
«Με το που άκουσε ο Γιάννης [Σπάθας] τον Τζίμι μου λέει στο σχολείο «άκουσα ένα πράγμα που θα πάθεις πλάκα» και κάναμε κοπάνα(…)ακούω και εγώ το Purple Haze και παθαίνουμε ζημιά. Πώς βγαίνει αυτός ο ήχος. Μέχρι τότε οι κιθάρες είχαν αυτόν τον απλοϊκό ήχο του Ροκαμπίλι, όπως έπαιζε ο Τζανετάκος και διάφοροι ηθοποιοί που κάναν τους γιεγιέδες στις ταινίες. Αυτόν τον ήχο είχε η κιθάρα μέχρι τότε. Και ξαφνικά, ακούσαμε ένα πράγμα το οποίο εκτός από τον ήχο της κιθάρας, ήταν ένα άλλο πράγμα. Λες και έγινε μια βαθιά τομή μέσα στην μοντέρνα μουσική από αυτόν τον τύπο. Και, μπλέξαμε. Αυτός ο τύπος μας έμπλεξε», είχε αναφέρει κάποτε ο Αντώνης Τουρκογιώργης σε συνέντευξη του στην εκπομπή της ΕΡΤ «Μηχανή του Χρόνου» με τον δημοσιογράφο Χρίστο Βασιλόπουλο.
Τον δίσκο τον άκουσαν σε ένα σουβλατζίδικο. Δεν είχαν πικάπ. Οπότε για να βγάλουν ένα τραγούδι πήγαιναν στο Π&Φ, ένα σουβλατζίδικο στην Σωτήρος στον Πειραιά, όπου έβαζε ο Σπάθας μια δραχμή για να παίξει ένα κομμάτι και κατευθείαν έπαιρνε το λεωφορείο έτρεχε στο Ρέντη, ώστε να πιάσει την κιθάρα του μπας και θυμόταν κάτι, ώστε να βγάλει το κομμάτι.
«Μας βάλανε σε κάτι φυλακές χωριστά τον έναν με τον άλλον. Εγώ στην αρχή ήμουν με τον Γιάννη Σπάθα, δίπλα δίπλα(…)μετά από δυο ημέρες έχασα και τον Σπάθα. Με έβγαζαν στο καπνιστήριο και ήταν κάτι φάτσες δίπλα μου, έλεγες Παναγία μου και έπαιρνα εγώ ένα ύφος, αλλά δεν έψηνα και κανέναν»
Τα πικάπ δεν μπορούσες να τα βρεις πουθενά, οι δίσκοι ήταν ακριβοί ενώ οι κιθάρες και τα μουσικά όργανα απλησίαστα. Έτσι δανείζονταν από φίλους. Για να αγοράσεις άλλωστε μια κιθάρα, χρειαζόταν να διαθέσεις πολλά μηνιάτικα.
Ο Γιάννης Σπάθας με τον Αντώνη Πιτσολάντη είχαν ήδη εκείνη την εποχή το συγκρότημα Persons. Αργότερα εντάχθηκε ο Τουρκογιάννης ως μπασίστας, ο συμμαθητής τους Ηλίας Μπουκουβαάλας ως ντράμερ ενώ τραγουδιστής ήταν ο Ηλίας Ασβεστόπουλος.
Πριν γίνουν Socrates, ήταν ήδη αρκετά γνωστοί στις γειτονιές του Πειραιά, κάνοντας σποραδικές εμφανίσεις στην Αθήνα.
Η ταινία για το Γούντστοκ πήρε τα μυαλά της νεολαίας
Μια ταινία για το ιστορικό φεστιβάλ του Γούντστοκ κατέφθασε το 1970 στο θέατρο Παλλάς στην Αθήνα.
Μαζί του, εμφανίστηκαν και 2000 ροκάδες με τα «μυαλά στα κάγκελα» εντός αίθουσας, ενώ κάποιες χιλιάδες ακόμα βρίσκονταν απέξω.
Η εξαγριωμένη νεολαία, έσπασε την είσοδο και εισέβαλε στον κινηματογράφο. Η δεύτερη προβολή, όπως είναι φυσικό απαγορεύτηκε. «Διαφθείρονται οι νέοι μας», «Εμποδίζεται η κυκλοφορία» φώναζε η Χούντα, έχοντας απαγορεύσει την προβολή της ταινίας για τις επόμενες εβδομάδες. Η απόφαση οδήγησε σε εξέγερση.
Οι Socrates, είχα δει την ταινία στο Αελλώ. Όμως δεν περίμεναν αυτό που θα ακολουθούσε. Εκείνη την εποχή, έπαιζαν σε ένα μικρό μαγαζί στη Φωκίωνος Νέγρη. Όμως στις παραστάσεις τους άρχισε να επικρατεί ο κακός χαμός, με τον Αντώνη Τουρκογιώργη να αναρωτιέται «Τι γίνεται; Τα ίδια δεν παίζαμε και εχθές;».
Τότε, συνειδητοποίησε ότι έγινε μάρτυρας μιας αλλαγής στη μοντέρνα μουσική «από τη μία ημέρα στην άλλη».
Την ίδια χρονιά μάλιστα, εμφανίστηκαν στο Σπόρτινγκ με τους θρυλικούς Πελόμα Μποκιού και τον Δημήτρη Πουλικάκο. Η συναυλία έχει κερδίσει δικαίως μια θέση στη λίστα με τις σημαντικότερες ροκ παραστάσεις της Ελλάδας.
«Γούσταρα τον κόσμο. Ήταν η πρώτη μεγάλη συναυλία. Και ξαφνικά έτσι όπως παίζει ο Γιάννης κιθάρα, γυρίζω με το μπάσο και του κοπανάω την κιθάρα και κάνουμε ξιφομαχία(…) Έγινε ένας πανικός από κάτω. Γούσταρα πολύ. Είχα τρελαθεί. Και από τότε βγήκε βρώμα ότι κάνουν αυτά και εκείνα. Στην ουσία εγώ ήμουν απλά ο εαυτός μου πάνω στο πάλκο. Όπως είμαι και στην καθημερινή μου ζωή» είπε ο Αντώνης Τουρκογιώργης για τον «ρυθμικό» χαμό που επικράτησε.
Η Χούντα
Οι Socrates γυρνώντας την πλάτη τους στις απαγορεύσεις του χουντικού καθεστώτος, ηχογράφησαν το πρώτο τους δίσκο και ξεκίνησαν τα πολυπόθητα tour.
Οι ροκάδες, είχαν προγραμματίσει εκείνη την εποχή να παίξουν σε ένα ανοιχτό θέατρο στα Γιάννενα. Καθώς η συναυλία αναμένονταν να αρχίσει, έπιασε καταρρακτώδης βροχή. Τότε ο Ηλίας Μπουκουβάλας, ο ντράμερ είπε στο κοινό: «Μην φύγετε, θα παίξουμε».
Το τι ακολούθησε μπορείτε να το φανταστείτε. Τσουλήθρες στην λάσπη, αστραπές, κεραυνοί και ήχοι από κιθάρες.
Τότε, αποφάσισαν να παίξουν στο εξωτερικό. Η Ολλανδία ήταν μια καλή επιλογή, καθώς προσέφερε ελευθερία σε αντίθεση με την Ελλάδα.
Ταξίδευαν για πρώτη φορά εκτός συνόρων και τα δυσάρεστα δεν άργησαν να έρθουν. Στην αρχή θεώρησαν ότι όλα βαίνουν καλώς. Μείνανε σε ένα ξενοδοχείο, το οποίο είχε όλες τις πόρτες του ανοιχτές, και ζώντας κατ’ ιδίαν την εποχή των χίπις, γίνανε φίλοι με όλους. Όμως δεν είχαν άδεια εργασίας. Έτσι ξαφνικά, βρέθηκαν στις ολλανδικές φυλακές.
«Μας βάλανε σε κάτι φυλακές χωριστά τον έναν με τον άλλον. Εγώ στην αρχή ήμουν με τον Γιάννη Σπάθα, δίπλα δίπλα(…)μετά από δυο ημέρες έχασα και τον Σπάθα. Με έβγαζαν στο καπνιστήριο και ήταν κάτι φάτσες δίπλα μου, έλεγες Παναγία μου και έπαιρνα εγώ ένα ύφος, αλλά δεν έψηνα και κανέναν», είχε εξιστορήσει ο Τουρκογιώργης.
Όταν αποφυλακίστηκαν, πήραν το πρώτο αεροπλάνο και κατηφόρισαν για Αθήνα. Στο αεροδρόμιο της πρωτεύουσας όμως τα πράγματα ήταν σκούρα. Έπρεπε να εξηγήσουν στην Χούντα γιατί βρέθηκαν στις ολλανδικές φυλακές. Μια μη αποδεκτή εξήγηση θα μπορούσε να τους στείλει και στις ελληνικές φυλακές. Όμως τους έσωσε ο πιλότος. Καθώς ήταν φαν τους. Τους έδωσε λοιπόν τα διαβατήρια τους πίσω και τους είπε «όταν κατέβουμε όπου φύγει φύγει».
Ο Αντώνης Τουρκογιώργης και οι Socrates Drank the Conium έκαναν το ιστορικό Κύτταρο να παραληρεί από Τρίτη έως Κυριακή. Αγαπήθηκαν από τα λαικά παιδιά των Δυτικών Προαστίων γιατί ήταν σαν και αυτούς. Έκαναν μουσική από τα κάτω για τους ροκάδες από το Περιστέρι, το Αιγάλεω και το Κερατσίνι και σύστησαν στην Ελλάδα, τη ροκ πρωτοπορία.
Αντίο.
*Με πληροφορίες από ΕΡΤ | Κεντρική φωτογραφία θέματος: Facebook
