Ο Bob Marley αναπαύεται με τρία αντικείμενα που είχαν ιδιαίτερη σημασία για εκείνον.
Μία μεγαλοφυΐα, στην πιο ουσιαστική μορφή της, είναι κάποιος που έχει κατακτήσει το υψηλότερο επίπεδο τέχνης, διαπρέποντας σε κάθε πτυχή του έργου του. Για πολλούς, αυτός ήταν ο ορισμός του Bob Marley.
«Ο Bob Marley ήταν ένας πρωταθλητής της απελευθέρωσης», είπε κάποτε ο Carlos Santana. «Τα τραγούδια του μας απελευθερώνουν από τους προσωπικούς μας δαίμονες, και ευχαριστείς τον Θεό που έχεις αυτιά και καρδιά για να τα δεχτείς.»
Ο Bob Marley δεν ήταν απλώς ένας παρίας της reggae, αλλά μία σημαντική προσωπικότητα της αντικουλτούρας της δεκαετίας του 1970.
Η μουσική του έφερε στο προσκήνιο μία άγνωστη μέχρι τότε θρησκεία, ενώ παράλληλα αγωνιζόταν για την εδραίωση ενός παγκόσμιου κινήματος κοινωνικής δικαιοσύνης, πολιτισμικής ταυτότητας και ενοποίησης των καταπιεσμένων.
Το «Redemption Song» από μόνο του επηρέασε το κίνημα για τα πολιτικά δικαιώματα των μαύρων και έγινε ύμνος ενδυνάμωσης και ανθεκτικότητας, αντανακλώντας τους αγώνες για ελευθερία και δικαιοσύνη.
Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Bob Marley δεν επηρέασε μόνο τους Τζαμαϊκανούς συναδέλφους του όπως οι Dennis Brown και Gregory Isaac, αλλά και το ευρύτερο μουσικό τοπίο, επηρεάζοντας την προσέγγιση που ακολούθησαν λαμπρά ονόματα όπως οι Eric Clapton, Stevie Wonder, The Police, Elvis Costello και πολλοί άλλοι.
Ο Eric Clapton, συγκεκριμένα, τον έβλεπε ως θεωρούσε, μία απρόσιτη μορφή, που ήταν «ένας υπέροχος τραγουδοποιός και ένας σπουδαίος κιθαρίστας ρυθμού».
Αν και ο Bob Marley είχε εξηγήσει κάποτε ότι «δεν θα γινόταν ποτέ πολιτικός ή δεν θα σκεφτόταν καν πολιτικά», κατά την άποψή του, «τα πάντα είναι πολιτικά».
Αυτή η δήλωση μοιάζει να ισχύει περισσότερο από ποτέ τώρα και η μουσική βιομηχανία είναι και ήταν πάντα καθοδηγούμενη από εκείνους των οποίων οι φωνές ηχούν πιο δυνατά, τόσο για καλό όσο και για κακό.
Αλλά οι καλοί, όπως ο Marley, είναι αυτοί που εμπνέουν εκατομμύρια ανθρώπους να φέρουν τη θετική αλλαγή, προκαλώντας με τη σειρά τους τις προκαταλήψεις και την καθεστηκυία τάξη.
Η μουσική του Marley είναι μία παγκόσμια γλώσσα που μιλάει σε κάθε καρδιά που αγωνίζεται για ένα καλύτερο μέλλον. Τα τραγούδια του, όπως το «One Love» και το «Get Up, Stand Up» έγιναν σύμβολα της ενότητας και της αντίστασης και ενέπνευσαν γενιές νέων να αμφισβητήσουν την εξουσία και να αγωνιστούν για τα ιδανικά τους.
Όταν ο Bob Marley πέθανε σε ηλικία 36 ετών στις 11 Μαΐου 1981, ο μουσικός κόσμος ορκίστηκε να τιμήσει για πάντα την κληρονομιά του, επηρεασμένος από το πνεύμα ενός ανθρώπου που πραγματικά πίστευε και ενσάρκωνε την ιδεολογία ότι για να επηρεάσεις την αλλαγή, πρέπει να είσαι ο ίδιος η αλλαγή.
Όπως ο Ρασταφαριανισμός κήρυττε την προσωπική και συλλογική απελευθέρωση, ο Marley έδειξε ότι η αγάπη και η ελευθερία ήταν ο πυρήνας ενός πιο αποδεκτού και δίκαιου κόσμου.
Η κηδεία του Marley έγινε στην Τζαμάικα στις 21 Μαΐου 1981 και περιλάμβανε μουσική, προσευχή και Ρασταφαριανές προφητείες.
Ο θρυλικός τραγουδιστής της reggae τοποθετήθηκε σε ένα όμορφο χάλκινο φέρετρο και ενταφιάστηκε με τρία πράγματα που ήταν πιο κοντά στην καρδιά και την ψυχή του: την κόκκινη κιθάρα του Gibson Les Paul, μία Βίβλο ανοιχτή στον Ψαλμό 23, και ένα κομμάτι μαριχουάνας που τοποθέτησε η χήρα του, Rita.
Όταν η σορός του έφτασε, όλοι φρόντισαν η τελετή να είναι ένας εορτασμός. Κατά τη διάρκεια της ζωής του, ο Marley ασπαζόταν τη χάρη, με την κεντρική του πεποίθηση να βασίζεται στην ιδέα ότι είναι προνόμιο να είσαι ζωντανός.
Ο θάνατός του απλώς ένας δείκτης της ρηχότητας της θνητότητας.
Με την ίδια επιμονή που είχε στη μουσική του, ο Bob Marley άφησε πίσω του μία κληρονομιά που έχει γίνει το σημείο αναφοράς για πολλούς καλλιτέχνες και ακτιβιστές.
Μία κληρονομιά που δεν περιορίζεται μόνο στη μουσική, αλλά επεκτείνεται σε κάθε τομέα της ζωής, όπου η αλήθεια, η δικαιοσύνη και η αγάπη είναι στην πρώτη γραμμή της αλλαγής.
