Τετάρτη 11 Δεκέμβριος 2024, 4:40
Flashback

Rolling Stones: Το τραγούδι που ο Mick Jagger δεν ήθελε να τραγουδήσει ζωντανά

Μία συναυλία των Rolling Stones στην Ιαπωνία άλλαξε τη γνώμη του Mick Jagger.

Οι Rolling Stones κατάφεραν τη δεκαετία του ’60 να καθιερωθούν ως μία επικίνδυνη δύναμη.

Τη δεκαετία του ’70, η άγρια φύση τους δεν είχε εξαντληθεί και σύντομα άρχισαν την κοπιαστική προσπάθεια να επεκτείνουν τη λάγνα γοητεία τους.

Το 1972, η κόκκινη από τα ξενύχτια, ξέφρενη δαιμονική παρουσία είχε επίσημα φτάσει, και το όνομά της ήταν «Exile On Main St.».

 

Το «Exile On Main St.» ήταν κάτι περισσότερο από μία άσκηση σε ηδονιστικά και γεμάτα ναρκωτικά θέματα. Δοκίμασε τα όρια των σχετικά συντηρητικών θαυμαστών της rock, αντλώντας επιρροές από ποικίλες μορφές της rhythm and blues, της soul, της swing, της country και της gospel.

Αν και αποτελούσε σαφή επέκταση όλων όσων είχαν να προσφέρουν οι Rolling Stones και της εμμονής τους με το σεξ, το «Exile On Main St.» αντιπροσώπευε και τις δύο πλευρές του νομίσματος: την εξάντληση του Mick Jagger με το προηγούμενο rock πλαίσιο και την επιθυμία του Keith Richards να προσθέσει την ωμότητα στον καθιερωμένο ήχο της rock.

Εξαιτίας αυτού, πολλοί θεώρησαν το άλμπουμ υπερβολικά ασυνεπές, κυρίως λόγω του τρόπου με τον οποίο ταλαντεύεται μεταξύ διαφορετικών οραμάτων και ήχων.

Άλλοι, από την άλλη πλευρά, το θεώρησαν επαναστατικό, καθώς η ικανότητά του να συνδυάζει διαφορετικές επιρροές αποτελεί απόδειξη της συνεχούς αφοσίωσης του συγκροτήματος σε καινοτόμες τεχνικές και πρωτοποριακά ενδιαφέροντα, αντί για σημάδι μεγάλης αδυναμίας.

 

Ωστόσο, παρόλο που βούτηξαν με το κεφάλι στο άγνωστο, κάτι που οι Rolling Stones γνωρίζουν πολύ καλά, όταν ήρθε η ώρα να τραγουδήσουν ζωντανά τα τραγούδια του «Exile On Main St.», ο Mick Jagger δεν ήταν τόσο σίγουρος.

Ενώ κάποια τραγούδια, όπως το «Tumbling Dice», δεν χρειάζονταν τέτοια σκέψη, άλλα, όπως το «Loving Cup», απαιτούσαν λίγη περισσότερη φαντασία.

Στην πραγματικότητα, κατά τη διάρκεια της περιοδείας που ακολούθησε μετά την κυκλοφορία της συλλογής «Forty Licks» το 2002, ο Mick Jagger ήθελε να αφαιρέσει εντελώς το «Loving Cup» από το πρόγραμμα.

«Όταν ετοιμάζαμε τη λίστα τραγουδιών για μία συναυλία στη Γιοκοχάμα (της Ιαπωνίας), ο Chuck Leavell πρότεινε να παίξουμε το “Loving Cup”», θυμήθηκε ο Mick Jagger.

«Δεν ήθελα να παίξω το τραγούδι και είπα: “Chuck, αυτό θα αποτύχει στη Γιοκοχάμα. Δεν μπορώ καν να θυμηθώ το καταραμένο τραγούδι και δεν αρέσει σε κανέναν. Το έχω πει πολλές φορές στην Αμερική. Δεν πάει και τόσο καλά, είναι ένα πολύ δύσκολο τραγούδι να το τραγουδήσω και το έχω βαρεθεί!”», περιέγραψε.

 

Ωστόσο, προς έκπληξή του, η υποδοχή του «Loving Cup» από το κοινό της Ιαπωνίας ήταν εξαιρετικά καλή και αυτή τη θετική αντίδραση τον παρακίνησε να σκεφτεί πώς μερικά από τα τραγούδια τους έχουν εξελιχθεί και συνεχίζουν να συγκινούν νέες γενιές ακροατών.

«Ο Chuck είπε: “Είσαι πεισματάρης!” Έτσι, παραδόθηκα και το έβαλα στο setlist. Και ξαφνικά, βγήκαμε έξω, ξεκινήσαμε το τραγούδι και όλοι άρχισαν να χειροκροτούν», είπε ο Mick Jagger.

«Αυτό απλά αποδεικνύει πώς, με την πάροδο του χρόνου, μερικά από αυτά τα τραγούδια αποκτούν μία συγκεκριμένη ύπαρξη ή αξία που δεν είχαν όταν κυκλοφόρησαν για πρώτη φορά», σημείωσε.

Το «Loving Cup» μπορεί να είχε χαθεί μέσα στα πιο γρήγορα, πιο δυναμικά και απαιτητικά τραγούδια των Stones, αλλά το μήνυμά του σύντομα βρήκε απήχηση, πιθανώς λόγω της πιο υπολογισμένης προσέγγισης του στις τρυφερές ερωτικές μπαλάντες.

Λαμβάνοντας υπόψη το γεγονός ότι οι Rolling Stones τραγούδησαν επίσης το «Loving Cup» μερικά χρόνια αργότερα με τον Jack White για το «Shine A Light» του Martin Scorsese, είναι ασφαλές να πούμε ότι αυτή η εκπληκτική ερμηνεία άφησε το στίγμα της.

 

πηγή

googlenews

Ακολουθήστε το Play News  στο Google News