Το μακρινό 2018, ο ήλιος του Αυγούστου έβραζε τα σωθικά μας, και εμείς με μια σκηνή στα χέρια – και στην καλύτερη των περιπτώσεων με έναν υπνόσακο – κινούμασταν κατά δεκάδες σε μια κωμόπολη του Βόλου, τον Αλμυρό. Πρώτη στάση: έβρισκες μια υποτυπώδη σκιά για να ξαποστάσεις και να στήσεις το προσωρινό σου σπίτι, και αν ήσουν τολμηρός έκανες μπάνιο στα ντουζ με το κρύο νερό. Δεύτερη στάση: το εστιατόριο-μπαρ-καφετέρια του κάμπινγκ. Και αν αυτό το σκηνικό δεν σας θυμίζει τίποτα, θα σας το μαρτυρήσω εγώ: Φεστιβάλ Los Almiros.
Το line up κάλυπτε όλα τα γούστα: Vodka Juniors, VIC, Κανών / Θύτης, ΛΕΞ και πολλοί ακόμα. Ο ΛΕΞ θα εμφανιζόταν το βράδυ κατά την διάρκεια της δεύτερης μέρας του φεστιβάλ. Ένα μεσημέρι, πολλοί κοιμόταν από τις κρεπάλες της προηγούμενης ημέρας, άλλοι έπιναν καφέ και έπαιζαν τάβλι, άλλοι έκαναν παρέες που πιθανότατα να μην ξανα συνάντησαν ποτέ. Και ξάφνου, μέσα σε ένα κλίμα στωικότητας, ακούγεται να ραπάρει ο ΛΕΞ. Αρχίζουν και τρέχουν κάποιοι, μη και χάσουν το live του. Στον ορίζοντα έβλεπες μόνο χώματα. Τελικά, ήταν soundcheck. Κάποιοι ξενερωμένοι και άλλοι γελώντας, πήραν τον δρόμο της επιστροφής προς τις σκηνές τους.
Για να μην πολυλογούμε, το live του ΛΕΞ, ήταν τόσο φωτιά, που μετά βίας το θυμάμαι. Η τελευταία ανάμνηση είναι να σπάει το κινητό μου σε κάποιο κομμάτι πιθανότατα του δίσκου «Ταπεινοί και Πεινασμένοι». Με ένοιαζε; Φυσικά και όχι.
Το ίδιο κλίμα επικρατούσε και στα live στο Χυτήριο, Gazi Music Hall, Πειραιώς Academy: Κοινώς, παράνοια. Μπλούζες αιωρούνταν ή τις έδεναν στα τσαντάκια, το pit θύμιζε Βαγδάτη όταν ακούγονταν κομμάτια όπως: «Μουσική για Τσόγλανους», «Φράχτης», «Απλοί Άνθρωποι» και παντού μύριζε μπύρα. Αν αναζητήσετε βίντεο από εκείνα τα live, πιθανότατα να βρείτε κάποια λιγοστά, τραβηγμένα με ένα κινητό το οποίο είχε πολύ κακής ποιότητας κάμερα.
Αλλά ας αφήσουμε τα παλιά
Ο Οκτώβριος του 2022, μας βρήκε στην εθνική οδό Αθηνών – Θεσσαλονίκης. Ένα μήνα νωρίτερα, η φίλη μου η Ι. μου είχε τηλεφωνήσει για να με ρωτήσει: «Θες να πάμε να δουλέψουμε μπαρ στον ΛΕΞ στην Θεσσαλονίκη; Θα είναι αυθημερόν».
«Τι ρωτάς; Προφανώς» της απάντησα εγώ. «Σίγουρα;» με ρώτησε, καθώς γνωρίζει πολύ καλά πως αλλάζω γνώμη συχνά – πυκνά. «Ναι, δεν το χάνουμε» είπα εγώ με περίσσεια σιγουριά.
Και έτσι, βρεθήκαμε στο Καυτανζόγλειο στην Θεσσαλονίκη, έπειτα από ένα οδικό ταξίδι που έμοιαζε αιωνιότητα. Μέχρι να χωρίσουμε τα πόστα μας, ο πρώτος κόσμος είχε αρχίσει να καταφθάνει φορτσάτος. Και χωρίς να το καταλάβεις, είχαν μαζευτεί χιλιάδες.Ήταν πια ξεκάθαρο ότι η πόλη γιόρταζε. Και εμεις, γιορτάσαμε μαζί της, πίσω από ένα μπαρ, ενώ μπροστά μας επικρατούσε το χάος που ενορχήστρωσε ο ράπερ που «φτύνει» ρίμες για το τι γίνεται εκεί έξω όταν πέφτει ο ήλιος.
Το TikTok και τα μπλουζάκια
Και φτάσαμε στο σήμερα. Το TikTok έχει πλημμυρίσει από στιγμιότυπα από το live του ΛΕΞ στο Φεστιβάλ Off The Hook. Το line up θα έπειθε και τον πιο «δεν ξανά πάω σε live, έχουν χαλάσει».
ΣΑΝΤΑΜ, ΛΕΞ, SADOMAS, ΕΘΙΣΜΟΣ, NUME, BUZZ, SANTA SALUT -και πολλοί και πολλές ακόμα-. Όλοι, ήταν εκεί. Όμως δεν άργησε να ξεκινήσει το πανηγύρι.
Όταν στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, κάποιοι ανεβάζουν βίντεο από live του ΛΕΞ, τα σχόλια είναι πάντοτε ανάμεικτα. Κάποιοι σχολιάζουν πόσο ωραία πέρασαν ή αναθεματίζουν που δεν κατάφεραν να παρευρεθούν. Από την αντίπερα όχθη, πολλοί και πολλές υπογραμμίζουν το πόσο επιφανειακό είναι να πας σε ένα live και να μην σταματάς να τραβάς βίντεο και φωτογραφίες για stories ενώ άλλοι κατηγορούν τον ΛΕΞ, πως ξέχασε από που ξεκίνησε, γιατί έβγαλε το limited edition tracksuit «Kappa x ΛΕΞ» το οποίο κοστίζει κοντά στα 120 ευρώ.
Αυτό μου θυμίζει κάτι παλιούς ροκάδες που σου λένε «ακούτε μαλ@κίες» και όταν τα συγκροτήματα που ακούνε οι ίδιοι αρχίζουν να αποκτούν δημοτικότητα λένε «έχει χαλάσει το κοινό, είναι μόδα πλέον», «ξεπουλήθηκαν», ενώ οι μάζες παίρνουν μπλουζάκια με το logo τους από πολυεθνικές γνωρίζοντας το πολύ πέντε κομμάτια τους (Η περίπτωση των Ramones, ας πούμε).
Οι κριτές των πάντων θα πρέπει να ηρεμήσουν. Όταν ένας καλλιτέχνης επενδύει ψυχή τε και σώματι, είναι δίκαιο να ανταμείβεται. Επιπροσθέτως όταν μιλάμε για κάποιον που αποφεύγει τα φώτα της δημοσιότητας, όπως ο διάολος το λιβάνι και κρατάει την ταυτότητα του ακέραια, δεν μπορούμε να μιλάμε για «ξεπούλημα» σε κάθε επιχειρηματικό πλάνο και βήμα.
Από την άλλη, το λεγόμενο «vibe» μπορεί να μην είναι ακριβώς το ίδιο πια στις συναυλίες του. Όταν όλοι γύρω σου είναι με κινητά και τραβούν κάθε δευτερόλεπτο της βραδιάς για να πείσουν τους διαδικτυακούς τους φίλους πώς είναι πιο hood, είναι αποκρουστικό. Όμως, δεν μπορείς να αγνοήσεις το γεγονός ότι ο παλμός είναι εκεί. Η ατμόσφαιρα γίνεται κόκκινη και ελαφρώς αποπνικτική, το pit παρασύρει τα πλήθη, οι μισοί φεύγουν χωρίς φωνητικές χορδές, και ο ΛΕΞ στέκεται στην σκηνή: Τίμιος και αγέρωχος.
«Όταν είναι να γράψεις ή να πεις κάτι, κοίτα πρώτα μέσα σου» με είχε συμβουλέψει η φίλη και συνάδελφος μου, Έφη. Και εν καιρώ διαδικτυακού πολέμου, θα πρέπει όλοι να την ακούσουμε.
